محمدناصر حقخواه/ شهرآرانیوز - سنت گفتوگوی مسئولان با رسانهها در کشور ما با اکثر نقاط دیگر دنیا متفاوت است. مقامهای اجرایی و قضایی و قانونگذار در هیچجای دنیا، به جز در موارد خاص، بدون هماهنگی و اطلاع از پرسشها جلوی دوربین نمیروند؛ کشور ما هم طبیعتا از این قاعده مستثنا نیست، اما روند و اوج و فرود مصاحبههای تلویزیونی مسئولان بیشتر کشورها با رسانهها به شکلی پیش میرود که به چالش کشیدن و به چالش کشیده شدن در اکثر مصاحبهها با مسئولان رسمی حس میشود و این هنر مصاحبهگر و مصاحبهشونده است که بلدند بحث را جوری پیش ببرند که وجهی از نمایش و گرهافکنی و باز کردن گرهها هم در آن باشد و مخاطب تلویزیونی یا رادیویی از دیدن یا شنیدن مصاحبه خسته نشود؛ درعینحال نکات مهمی که قرار است به گوش مخاطبان برسد هم برسد.
در ایران، اما اینطور نیست و معمولا روند خشک و ریتم کندی بر مصاحبه مسئولان با رسانههای رسمی حاکم است. رسانههای رسمی سالهاست نماد مصاحبهشان با مسئولان، دکتر مرتضی حیدری است. پزشک سابق و گوینده خبری که با صدایی آرام و چهرهای بیتنش و اطلاعاتی جامع روبهروی بزرگترین مسئولان هر ۳ قوه مینشینید و با آنان طبق روندی ثابت و بدون جنجال مصاحبه میکند. این آرامش حتی به یکی از جنجالیترین وجوه برنامههای تلویزیونی، یعنی مناظرههای انتخاباتی، هم رسیده است و حیدری که ۲ دوره اخیر مناظرههای انتخابات ریاست جمهوری را اداره میکند ریتم تند این برنامه را هم پایین نگه داشته است.
در مصاحبه با سایر افراد، اما حیدری کمی متفاوت است. او راحتتر توی حرف مهمان میپرد، او را سؤالپیچ میکند و با اطلاعات نسبی درباره بیشتر مسائل، اجازه حرف بیربط زدن به مهمان را نمیدهد. نشان به آن نشان که برنامه «پایش» او در گفتگو با ۱۲۵ نفر از کارآفرینان موفق ایرانی خیلی خوب از آب درآمده است. مخصوصا در این سالها که بحث تولید و اقتصاد داغ است و این مصاحبهها بسیار کاربردی و راهگشا و البته تماشایی است؛ چیزی که لازمه هر برنامه تلویزیونی در هر سطحی و با هر موضوعی است.
حالا آقای حیدری در تازهترین اظهار نظرش خواسته است سطح تماشایی بودن و سرگرمیسازی را کمی بالاتر ببرد و در مصاحبهای اعلام کرده که: «طرحی را برای گفتگو با شخصیتهای بزرگ جهانی مطرح کردم. یکی از آنها مصاحبه با ۱۰۰ کارآفرین برتر دنیاست. چون با ۱۲۵ نفر از بزرگترین کارآفرینهای ایران مصاحبه داشتم، میخواستم با خارجیها مثل پایهگذاران علیبابا، مایکروسافت، فیسبوک، ایبی و... هم گفتگو کنم. متأسفانه سازمان از این طرح حمایت نکرد.»
حیدری که بیان کرده است دوست دارد نام این برنامه را ۱۰۰ کارآفرین برتر دنیا بگذارد در ادامه گفته است: «هرچند سازمان با تولید این طرح موافق نبود، ولی من میخواهم این کار را با هزینه شخصی خودم انجام دهم و امیدوارم که بشود. خودم به دنبال تولیدم و باید حضوری برای مصاحبه بروم و با این قیمت ارز و بسته بودن مرزها بهخاطر شرایط کرونا، کار سختی است، اما به انجام دادنش امیدوارم.».
اما نکته اصلیای که این اظهار نظر را کمی خندهدار میکند این است که کسانی مثل بیل گیتس و مارک زاکربرگ را رئیسجمهور ایالت متحده با هماهنگی قبلی میبیند و دیدار با آنان به این راحتی نیست که آقایحیدری و دوربینش با حضور در ساختمان مرکزی فیسبوک و صحبت با منشی زاکربرگ موفق به انجام مصاحبه شود.
از همه اینها مهمتر، در صورت موفقیت در موارد قبلی، پولی که باید صرف چند دقیقه مذاکره مثلا با بنیانگذار مایکروسافت شود از بودجه چند هفته یک شبکه تلویزیونی داخلی بالاتر است. بههرحال حیدری از آرزویی حرف زده است که هرچند بعید و غریب است، اما ما را هم نادیده تشنه آن میکند. تشنه رو بهرو نشستن مارک و مرتضی.